KADRA
Nasza wykładowcy to uznani Artyści Teatru i Filmu, Aktorki i Aktorzy najważniejszych polskich teatrów
Ludzie pracujący w branży filmowej zarówno przed, jak i za kamerą, tancerze, choreografowie, twórcy współczesnego teatru tańca
Ale przede wszystkim osoby z ogromnym doświadczeniem i aktywni zawodowo, co pozwala im na kontakt ze wszystkimi współczesnymi trendami w teatrze i filmie
KRZYSZTOF ORZECHOWSKI
Aktor, reżyser, pedagog, dyrektor teatrów.
Urodził się w 1947 roku w Toruniu. Ukończył PWST – obecnie Akademia Sztuk Teatralnych – w Krakowie (Wydział Aktorski) i PWST – obecnie Akademia Teatralna – w Warszawie (Wydział Reżyserii). W 2012 r. otrzymał tytuł profesora sztuk teatralnych. Zagrał szereg ról aktorskich i zrealizował ponad 40 spektakli. Jako aktor pracował w Teatrze Komedia w Warszawie (1970-1975) i w Teatrze Dramatycznym m. st. Warszawy (1975-1986), a także – przez szereg lat – współpracował z Teatrem Polskiego Radia. W latach 1989-1996 był etatowym reżyserem w Teatrze Ludowym w Krakowie. Jako reżyser zrealizował spektakle m.in. w teatrach: Narodowym w Warszawie, Dramatycznym m.st. Warszawy, im. J. Kochanowskiego w Opolu oraz w teatrach krakowskich: Bagateli, Starym, Ludowym, im. J. Słowackiego. Pracował także w Teatrze Telewizji. Autor wielu scenariuszy i opracowań scenicznych. W latach 1997–1999 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Bagatela, a w 1999–2016 – Teatru im. Juliusza Słowackiego. Dzięki jego staraniom powstał Małopolski Ogród Sztuki, a także zrewitalizowano magazyn kostiumów i rekwizytów (dzisiejszy Dom Rzemiosł). W 2002 r. otworzył, wspólnie z Anną Dymną, Krakowski Salon Poezji, w którym sam wielokrotnie występował.
Od 1981 r. zajmuje się dydaktyką. Prowadził zajęcia na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej. Nie stronił od działalności charytatywnej. Za swoje osiągnięcia był wielokrotnie nagradzany odznaczeniami branżowymi, samorządowymi i państwowymi – m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Krakowską Złotą Maską, Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis, Nagrodą I st. Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Krzyżem Kawalerskim oraz Krzyżem Oficerskim OOP, Złotym Krzyżem Małopolski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem św. Brata Alberta, Medalem Polonia Minor, Odznaką „Honoris Gratia”. Autor książki wspomnieniowej Podróż do kresu pamięci (Wydawnictwo BOSZ 2015), a także trzech zbiorów felietonów wydanych przez TAiWPN Universitas: Teatr świata – świat teatru (2017), Zapiski z niełatwych czasów (2018) oraz W trzech zdaniach (2019).
JULIUSZ CHRZĄSTOWSKI
Aktor teatralny i filmowy, animator kultury.
Absolwent PWST we Wrocławiu. Od 2003 roku aktor Narodowego Starego Teatru w Krakowie, gdzie zagrał ponad 30 ról w spektaklach najważniejszych polskich reżyserów teatralnych. Jest niezapomnianym Zagłobą w „Trylogii” w reż. Jana Klaty, Broniewskim w „Bitwie warszawskiej 1920” w reż. Moniki Strzępki, czy Pijakiewiczem w „Pijakach” w reż. Barbary Wysockiej. Współpracuje także z Teatrem Nowym Proxima, gdzie można go zobaczyć jako „Wiedźmina. Turbolechitę” w spektaklu w reż. Piotra Siekluckiego.
Twórca i prowadzący „masterclass z wypowiedzi publicznej” na Studiach podyplomowych Zarządzanie kulturą w Zakładzie Zarządzania Kulturą UJ. Instruktor teatralny prowadzący zajęcia w Drama Studio – krakowskim studiu teatralnym oraz warsztaty teatralne i recytatorskie w projekcie „Alchemia Teatralna” w Świdnicy. Założyciel i reżyser amatorskich Grup Teatralnych Dorosłych w Nowym Targu, Świdnicy i Skale.
Laureat wielu nagród i wyróżnień aktorskich m.in. : Nagrody imienia A.Zelwerowicza za najlepszą rolę teatralną przyznawaną przez miesięcznik „TEATR” za rolę Orcia w „Nieboskiej komedii. Wszystko powiem Bogu”, nagrody za najlepszą rolę męską za rolę Doktora Stockmanna we „Wrogu ludu” na podstawie dramatu H.Ibsena. Odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” nadawanym przez Ministra Kultury.
MONIKA BACHOWSKA
Dyrygentka, chórmistrzyni, pedagożka.
Ukończyła Akademię Muzyczną w Krakowie, a w 2016 roku uzyskała tytuł doktora habilitowanego sztuki muzycznej w dyscyplinie dyrygentura na UMFC w Warszawie. Pracuje z chórami i orkiestrami – dziecięcymi, młodzieżowymi, zawodowymi. Jako śpiewaczka i dyrygentka współpracowała z Chórem Polskiego Radia w Krakowie. Jako dyrygent współpracowała z orkiestrami: CORda Cracovia, Sinfonietta Cracovia, orkiestrą Filharmonii Krakowskiej, orkiestrą UMFC w Białymstoku. Na zamówienie Festiwalu Muzyki Filmowej w Krakowie stworzyła FMF Youth Orchestra – zespół złożony z najzdolniejszych uczniów krakowskich szkół muzycznych, który pod jej batutą wystąpił sześciokrotnie na scenie tego międzynarodowego festiwalu. Od roku 2012 w Europejskim Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach w ramach programu edukacyjnego prowadzi Lusławicką Orkiestrę Talentów.
Jako dyrygentka współpracowała z takimi postaciami świata muzyki jak: K. Penderecki, M. Małecki, M. Zieliński, J. Kaspszyk, T. Strugała, M. Moś, Ł. Borowicz, P. Esswood, J. Cardoso, K. Danczowska, E. Stefańska, D. Stabrawa, A. Szymczewska, M. Dylla, T. Strahl, K. Baran. W dorobku posiada również nagrania dla Programu 2 Polskiego Radia oraz współpracę z Dynamic Music Partners tworzącym muzykę filmową dla Warner Bros. Od 1998 roku prowadzi Młodzieżową Orkiestrę Kameralną Fresco Sonare, wykonującą kompozycje z różnych epok oraz gatunków muzycznych, a od 2015 – Chór Kameralny Insieme. W 2008 roku otrzymała Nagrodę Prezydenta Miasta Krakowa za szczególne osiągnięcia w pracy dydaktycznej, a w 2017 Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, w 2018 „Honoris Gratia” Zasłużony dla Miasta Krakowa. Od października 2017 roku pracuje na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Uniwersytecie Andrzeja Frycza Modrzewskiego.
MAJA BAREŁKOWSKA
Aktorka jest absolwentką krakowskiej PWST. W 1984 r. debiutowała w spektaklu „Terapia grupowa tylko dla Panów wstęp osobom płci żeńskiej surowo wzbroniony” wg Sławomira Mrożka, w reż. Jerzego Jarockiego na scenie Teatru Starego im. H. Modrzejewskiej w Krakowie. W 1985 r. za rolę Maszy w spektaklu „Trzy siostry” Antoniego Czechowa otrzymała nagroda za najlepszą rolę kobiecą przyznaną przez Międzynarodowe Forum Młodej Krytyki na Przeglądzie Szkół Teatralnych w Łodzi.
Występowała na deskach Teatru Polskiego im. A. Szyfmana w Warszawie, Teatru im. Stefana Jaracza, Teatru STU (współpraca ta trwa do dziś: „Hamlet”, „Biesy”), Teatru Ludowego w Krakowie, współpracując z takimi reżyserami jak: Waldemar Śmigasiewicz, Mikołaj Grabowski, Krzysztof Jasiński, Łukasz Kos, Włodzimierz Nurkowski.
Autorka scenariuszy i odtwórczyni wielu spektakli poetyckich opartych na poezji Anny Świrszczyńskiej, Czesława Miłosza, C.K. Norwida, K.I.Gałczyńskiego, Karola Wojtyły czy Księdze Hioba. Wraz z partnerującymi jej Piotrem Cyrwusem czy Wiesławem Komasą prezentowała te spektakle w wielu miejscach w kraju i za granicą.
W filmie zadebiutowała u Krzysztofa Kieślowskiego główną rolą Majki w „Dekalogu VII”. Pracowała z takimi reżyserami jak: Marcin Wrona, Kazimierz Kutz, Jerzy Stuhr. Szerszej publiczności znana z seriali „Klan”, „Majka”, „Na Wspólnej”, „Stulecie winnych”, „Barwy szczęścia” czy z duńskiego serial „DNA”.
Zajmuje się też reżyserią. Otrzymała nagrodę za reżyserię spektaklu opartego na poezji Haliny Poświatowskiej na Konfrontacjach Zespołów Teatralnych Małych Form w Horyńcu (1996). Autorka scenariusza i reżyserka filmu poetyckiego „Wędrówka” w TVP (1992) oraz cyklu programów edukacyjnych „Dobrze być..”. Reżyser inscenizowanego czytania „Na jedną kartę” Henryka Sienkiewicza (2017) oraz Biblii (2017) w warszawskim Teatrze Polskim. Autorka kilkudziesięciu programów poetyckich zrealizowanych w Polskim Radiu w cyklu „Wszystko jest poezją”.
LIDIA BOGACZÓWNA
Aktorka teatralna i filmowa.
Absolwentka PWST w Krakowie. Pierwsze kroki stawiała jako stażystka w Teatrze STU, gdzie grała m.in. w Szalonej lokomotywie (1977) – pierwszym polskim musicalu. W latach 1982-86 była aktorką krakowskiego Teatru Bagatela. Z Teatrem im. Juliusza Słowackiego związana jest od 1986 roku. Współpracuje z Zygmuntem Koniecznym od 1993 nagrywając muzykę do filmów i teatrów, nagrywając płyty (m.in. Wyspiański według Koniecznego), koncerty filharmoniczne, telewizyjne i radiowe. Współpracuje z Teatrem Polskiego Radia. Od 12 lat współpracuje z krakowskim Teatrem Barakah, z Teatrem Łaźnia Nowa, z Groteską, z warszawskim Teatrem TR.
W 1986 roku w Szczecinie podczas XXI OPTMF zdobyła Nagrodę Publiczności i nagrodę jury za rolę w przedstawieniu Złoty strzał, czyli rzecz o narkomanii Jerzego M. Czarneckiego. W 2009 roku otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi za zasługi dla kultury polskiej, a w 2010 Medal Honoris Gratia Prezydenta Miasta Krakowa w uznaniu zasług dla Krakowa i jego mieszkańców. W 2012 została laureatką konkursu Profesjonaliści 2012 organizowanego przez polską edycję czasopisma Forbes. W 2019 roku uhonorowana Brązowym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. W latach 2006-2010 przewodnicząca oddziału ZASP w Krakowie. W 2010-2014 zastępca przewodniczącej tego samego oddziału.
KATARZYNA CHLEBNY
Urodzona 1982 r. w Ostrowcu Świętokrzyskim. W 2006 roku ukończyła studia aktorskie na PWST w Krakowie dyplomami u Jerzego Stuhra i Romana Gancarczyka.
Od początku drogi zawodowej związana z Teatrem Nowym Proxima w Krakowie, w którym zadebiutowała rolą Soni w sztuce „Griga obchodzi imieniny” w reż. Piotra Siekluckiego i w którym, po latach głośnych i nagradzanych kreacji aktorskich, spektaklem „Kora.Boska” rozpoczęła swoją przygodę reżyserską. Doświadczenie aktorskie zdobywała na scenach Teatru Stu w Krakowie, Teatru Żeromskiego w Kielcach, Teatru Rozrywki w Chorzowie, Teatru Muzycznego w Łodzi. Przez wiele lat związana była z kabaretem muzyczno-literackim „Grupa Rafała Kmity”. Nieraz można ją było zobaczyć w telewizji, jak i na dużym ekranie m.in. w filmach „Kler” czy w „Wołyń” w reż. Wojciecha Smarzowskiego. Kreacja aktorska w docenionym przez krytykę i wystawianym na wielu polskich oraz międzynarodowych festiwalach, monodramie „Macabra Dolorosa albo rewia dada w czternastu piosenkach z monologami” (reż.Paweł Szarek), pokazała jej warsztat aktorski i wokalny oraz odwagę w budowaniu relacji z widzem poprzez improwizację. Do jej największych osiągnięć należy z pewnością „Kora.Boska” – scenariusz, reżyseria i główna rola – za co w 2021 otrzymała Nagrodę Publiczności Miesięcznika Portrety, natomiast w 2022 r. Nagrodę Teatralną im. Stanisława Wyspiańskiego przyznawaną przez Miasto Kraków. Kolejnym wyzwaniem stał się, także autorski, spektakl „Kruchość wodoru. Demarczyk.”, który tuż po premierze rozpalił publiczność i zbierając entuzjastyczne recenzje wyróżnienia Katarzynę Chlebny w kolejnych rankingach, czyniąc jej autorski teatr nowym i wyjątkowym zjawiskiem na teatralnej mapie.
Na co dzień związana z Teatrem Nowym Proxima w Krakowie. Współpracuje także z Teatrem Bagatela i z Teatrem KTO. Jest certyfikowanym Pedagogiem Wokalnym Międzynarodowego Stowarzyszenia Natural Voice Perfection. Przez lata prowadziła zajęcia w Liceum Aktorskim, Studium Aktorskim – Lart Studio oraz w Małopolskim Centrum Dźwięku i Słowa. Obecnie wykłada na Wydziale Aktorskim w Uniwersytecie Andrzeja Frycza Modrzewskiego.
MICHAŁ CHOŁKA
Aktor, logopeda.
Absolwent PWST w Krakowie w Klasie Mistrzowskiej prof. Jerzego Treli i Logopedii na Uniwersytecie Rzeszowskim. Związany z Teatrem im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie.
Specjalizuje się w logopedii medialnej i artystycznej. Jako logopeda współpracował m.in. z TVP3 Rzeszów, Wyższą Szkołą Prawa i Administracji w Rzeszowie, Okręgową Radą Adwokacką w Rzeszowie. Pisze i realizuje słuchowiska radiowe. Jego „Istnienie poszczególne” inspirowane życiem i twórczością Tomasza Stańki swoją premierę miało na antenie Radia 357. Jest autorem podcastu kryminalnego WYZNAJĘ. Ultramaratończyk – startuje w biegach górskich na dystansach powyżej 100km. Pszczelarz – od kilku lat z powodzeniem prowadzi niewielką pasiekę.
URSZULA CHOWANIEC
Literaturoznawczyni i kulturoznawczyni.
Profesor nadzwyczajna doktor habilitowana w Instytucie Zarządzania i Komunikacji Społecznej Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego. Specjalistka z zakresu teorii literatury i kultury; wykładowczyni literatury, historii literatury, kultury języka polskiego i retoryki oraz historii kina powszechnego. Prowadzi badania kulturoznawcze w zakresie teorii i historii literatury polskiej na tle komparatystycznym, a także w zakresie tłumaczeń. Związana także jako honorary researcher z University College London, School of Slavonic and Eastern European Studies w Londynie, gdzie często organizuje seminaria i spotkania w zakresie kulturowych aspektów migracji. Współpracuje z różnymi ośrodkami akademickimi w kraju i zagranicą (z University of Tampere w Finlandii, także z Westminster University w Londynie, z Uniwersytetem Pedagogicznym im. KEN).
Jest autorką monografii, Melancholic Migrating Bodies: Polish Contemporary Women’s Writing, o współczesnym pisarstwie kobiet w Polsce z perspektywy problematyki ciała i melancholii, wydanej przez Cambridge Scholar Publishing w 2015, która powstała w ramach grantu z Narodowego Centrum Nauki (2011-2013). Wśród jej publikacji znajdują się monografia poświęcona międzywojennej prozie Ireny Krzywickiej W poszukiwaniu kobiety. O wczesnych powieściach Ireny Krzywickiej, Kraków: WUJ, 2007, a także wydane pod jej redakcją, z jej artykułami oraz wprowadzeniem Women’s Voices and Feminism in Polish Cultural Memory (2012); Mapping Experience in Polish and Russian Women’s Writing (2010), Masquerade and Femininity: Polish and Russian Women’s Writing (2008).
Jej pasją jest wyjaśnianie tego, co wokół, i dyskutowanie o tym, dlatego uwielbia uczyć i prowadzić polemiki ze studentami, a także zachęcać studentów do pisania.
TOMASZ DAJEWSKI
aktor – mim, reżyser, choreograf
W latach 1982-1992 związany z WROCŁAWSKIM TEATREM PANTOMIMY Henryka Tomaszewskiego. Brał udział we udział we wszystkich przedsięwzięciach teatru. Wznowienia: „Spór”, „Hamlet – ironia i żałoba”, Rycerze króla Artura”. Premiery: „Perykles”, – II’83, „Syn marnotrawny” – XII’83, „Akcja – sen nocy letniej” – VI’86, „Król siedmiodniowy” – XII’88, „Cardenio i Celinda” – XI’90. Telewizyjne adaptacje „Rycerzy króla Artura” oraz „Syna marnotrawnego”. Od początku 1993 roku niezależny aktor – mim oraz konsultant i reżyser ruchu scenicznego. Występy gościnne w charakterze mima i aktora dramatycznego m. in.: opery „Król Edyp” (Strawińskiego) i „Antygona” (Honeggera) wg Sofoklesa w reż. K. Zanussiego – Teatro Garibaldi-Politeama w Palermo – II’93, miniatura pantomimiczna „Skazani na ruch” wg własnego pomysłu w BWA i Muzeum Architektury we Wrocławiu – V’94, rola Diabła w filmie „Bajarze ludowi” w reż. J. Skalskiego – VI’94, „Pod spodem” wg pomysłu i w reż. Zb. Waszkielewicza w Teatrze Rozrywki w Chorzowie – III’95, rola Bully w „Przedstawieniu pożegnalnym” wg P. Müllera w Teatrze Studyjnym w Łodzi, Filozof w „Nie-Boskiej komedii” Z. Krasińskiego w Teatrze Studyjnym, Anioł w „Dopełnieniu miłości” wg R. Musila w Teatrze Studyjnym, Szabernak w „Balladzie o wielkiej makabrze” Ghelderode’go w Teatrze Studyjnym, miniatura pantomimiczna „Było to…, czy będzie?…” wg własnego pomysłu w Polanicy Zdroju – V’99, spotkania warsztatowe zakończone akcjami teatralnymi ze studentami ASP we Wrocławiu w ramach festiwalu nauki: „Dokumentaliści” – IX 2000, „Ruchoma przestrzeń cielesna” – IX 2001. Udział w charakterze tancerza w spektaklu muzycznym „Gracias Piazzolla”(2008), rola MIMA w filmie „Good Day for Reading” (raż. Nenad Mikovič – 2010r.).
W sezonach 1996/97 i 97/98 wykładowca w PWSFTv i T w Łodzi. Od IX’97 do XII’99 zatrudniony jako reżyser ruchu scenicznego w Teatrze Nowym w Łodzi. Od 2001 r. stała współpraca ze Świdnickim Ośrodkiem Kultury; warsztaty teatralne i realizacja spektakli z młodzieżą w ramach Projektu Edukacji Teatralnej. Cykle otwartych spotkań warsztatowych zakończonych pokazami m.in. na Międzynarodowych Warsztatach Tańca Współczesnego w Poznaniu, Międzynarodowym Festiwalu Tańca – Lądeckie Lato Baletowe (2006, 2007), festiwalu ODRAMA 2006 w Teatrze im. J. Kochanowskiego w Opolu i in. Od 2009 r. do 2019 r. wykładowca na specjalizacji pantomimicznej Państwowego Pomaturalnego Studium Kształcenia Animatorów Kultury we Wrocławiu. Od 2021 roku wykładowca na Wydziale Aktorskim Uniwersytetu Andrzeja Frycza Modrzewskiego.
KATARZYNA DESZCZ
Absolwentka Wydziału Prawa UJ oraz Wydziału Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie.
W latach 1982-2003 prowadziła (wspólnie z Andrzejem Sadowskim) eksperymentalny Teatr Mandala, w którym zrealizowała wiele swoich autorskich projektów artystycznych prezentowanych na setkach scen teatralnych w kraju i za granicą. W teatrze repertuarowym reżyseruje od 1991 roku. Na stałe współpracuje z kilkunastoma scenami dramatycznymi, gdzie wyreżyserowała kilkadziesiąt przedstawień realizując głównie teksty klasyczne lub współczesny dramat, zwłaszcza irlandzki i amerykański. Doświadczenia związane z kontaktami z zagranicznymi autorami tekstów zaowocowały powołaniem przez Katarzynę Deszcz programu pomocy warsztatowej i promocyjnej dla polskich dramatopisarzy („Pisanie dla Teatru”). W 1995 roku podejmuję stałą współpracę z londyńskim teatrem Scarlet, z którym realizuje projekty pokazywane na scenach w Anglii, Irlandii i Szkocji. W 2003 roku na brytyjskim rynku wydawniczym ukazała się biograficzna praca Geraldine Cousin („Recording Woman”) poświęcona jej metodom pracy nad spektaklem teatralnym. W latach 2003-2006 była Dyrektorem Naczelnym i Artystycznym Teatru im. A. Mickiewicza w Częstochowie. Poza reżyserią spektakli, zajmuje się również pracą pedagogiczną. Od 1992 roku, do dnia dzisiejszego – prowadzi warsztaty dla reżyserów i aktorów w różnych centrach teatralnych w Polsce, Anglii, Egipcie, Indiach, Irlandii, Japonii, Niemczech i USA. W latach 1993-1994 była wykładowcą w Dartington College of Art w Devon (Anglia). Współpracowała z Akademią Sztuk Pięknych w Krakowie, na Wydziale Scenografii (1999-2008), gdzie uczyła studentów praktycznego podejścia do zawodu, oraz pracy nad tekstem scenicznym. Realizowała projekty w Royal Central School of Speech and Drama University of London. Aktualnie współpracuje z Guildford School of Acting University of Surrey w UK.
Ważniejsze nagrody:
Wyróżnienie dla „Wieczoru Trzech Króli” w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie w konkursie Fundacji Theatrum Gedanense na najlepsze szekspirowskie przedstawienie sezonu 2002/2003. Gdańsk 2003
Złota Maska dla reżyserki roku – za przedstawienie „Iwona księżniczka Burgunda” Witolda Gombrowicza w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie. Śląsk 2005.
Nagroda Prezydenta Częstochowy w dziedzinie kultury. Częstochowa 2006.
Złota Maska za najlepszą reżyserię – za przedstawienie „Tańce w Ballybeg” w Teatrze Zagłębia Sosnowcu. Śląsk 2007.
Grand Prix – dla najlepszego spektaklu festiwalu oraz wyróżnienie – za reżyserię spektaklu „Matki” w Teatrze Nowym w Zabrzu – XIII Festiwal Dramaturgii Współczesnej – Rzeczywistość Przedstawiona – Zabrze 2013.
Złoty Yorick – Konkursu na Najlepszą Inscenizację Dzieł Dramatycznych Williama Szekspira za najlepsze przedstawienie sezonu za spektakl „Poskromienie złośnicy” w reżyserii Katarzyny Deszcz z Teatru im. Żeromskiego w Kielcach. Festiwal Szekspirowski, Gdańsk 2014.
Fanaberia Publiczności – nagroda dla najlepszego przedstawienia, Festiwal Wałbrzyskie Fanaberie Teatralne 2014, za spektakl „Matki” z Teatru Nowego w Zabrzu.
Nagroda Jury Młodych za reżyserię oraz trafne ukazanie problemu społecznego w spektaklu „Nema”. XVIII Ogólnopolski Festiwal Dramaturgii Współczesnej – Rzeczywistość przedstawiona Zabrze 2018.
KATARZYNA GNIEWKOWSKA
Aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna.
Absolwentka Wydziału Aktorskiego PWST w Krakowie oraz średniej szkoły muzycznej w klasie skrzypiec. W latach 1984-1987 związana była z Teatrem im. Juliusza Słowackiego, a następnie do roku 2013 z Narodowym Starym Teatrem w Krakowie. Obecnie współpracuje z Teatrem Narodowym w Warszawie i OCH Teatrem w Warszawie. W swojej bogatej karierze grała m.in. u Andrzeja Wajdy, Krystiana Lupy, Jerzego Jarockiego, Jana Englerta.
W filmie zadebiutowała główną rolą w „Między ustami, a brzegiem pucharu” w reż. Zbigniewa Kuźmińskiego. Ponadto współpracowała z takimi reżyserami jak Maciej Pieprzyca („Drzazgi”), Wojtek Smarzowski („Pod Mocnym Aniołem”), Marcin Wrona („Demon”), Olga Chajdas („Nina”) czy Agnieszka Holland („Ekipa”). Publiczność telewizyjna zna ją z ról w popularnych serialach: „Czas Honoru”, „Majka” oraz „Szpilki na Giewoncie”.
KATARZYNA KRZYSZTOFEK
Pedagożka, tancerka, choreografka.
Absolwentka Choreografii i Teorii Tańca na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, certyfikowana instruktorka tańca (specjalizacja: taniec współczesny).
Uczestniczka wielu warsztatów z tańca współczesnego, fizycznego, improwizacji. W latach 2013-2015 współpracowała z Teatrem Tańca Dekompresja. W 2016 r. była rezydentką Krakowskiego Centrum Choreograficznego (w związku z BalletOFFestival), w ramach którego zrealizowała spektakl PERSonaL braNding (we współpracy z Sabiną Pyką i Sylwią Bloch-Sternik). Autorka solowych etiud choreograficznych: „Syzyfa. Ta która mocno czegoś pragnęła” (opiekun artystyczny Iwona Olszowska), „How do you like me?” (opiekun artystyczny prof. dr hab. Ewa Wycichowska) oraz grupowej etiudy choreograficznej „On The Nature of Man”. Współpracowała z Agnieszką Muczyń przy spektaklu tanecznym „Lamin”. Realizowała ruch sceniczny i choreografie w spektaklach Pawła Szarka („Piekło Kobiet”, „Teresa”, „Sol Invictus”). W 2021 r. zainicjowała projekt artystyczny „Poszukiwania ruchowe – taniec współczesny i improwizacja” działający w Hurtowni Ruchu w Krakowie. W 2022 r. wyreżyserowała spektakl taneczny „Trigger a Feeling”, który miał swoją premierę na Scenie Supernova w Krakowie. Współpracuje z muzykami przy realizacji tanecznych teledysków, zrealizowała także choreografię do spotu reklamowego „Stop Zwolnieniom z WF-u” dla Ministerstwa Sportu i Turystyki. Od 2014 r. intensywnie prowadzi stałe zajęcia i warsztaty z tańca współczesnego, improwizacji ruchowej oraz podstaw kompozycji tańca.
TOMASZ SCHIMSCHEINER
Aktor teatralny i filmowy
Absolwent krakowskiej PWST (1989). W latach 1990 – 2016 współtworzył zespół Teatru Ludowego w Krakowie. Pracował min. z Agatą Dudą-Gracz, Pawłem Demirskim i Moniką Strzępką, Mikołajem Grabowskim, Krzysztofem Orzechowskim, Piotrem Siekluckim, Jerzym Stuhrem, Krzysztofem Jasińskim, Arturem Baronem-Więckiem wcielając się w niezapomniane role na scenach teatrów Ludowego, Słowackiego, Teatru Stu, Nowego Proxima, Łaźnia Nowa w Krakowie, Capitol i Współczesnego we Wrocławiu, Teatrach IMKA i 6-Piętro w Warszawie, scenach w Tarnowie, Rzeszowie i Kielcach.
Ma na swoim koncie role filmowe min. „Pułkownik Kwiatkowski”, „Zawrócony”, „Śmierć jak kromka chleba” reż. Kazimierz Kutz, „Legenda Tatr” reż. W.Solarz, „Anioł w Krakowie”, „Zakochany Anioł” reż. A.Baron-Więcek, „Ikar-Historia Mietka Kosza” M.Pieprzyca, „Fale” i „Proste rzeczy” reż.G. Zariczny i telewizyjne, szerszej widowni znany z serialu „Na Wspólnej” grał również w serialach „Szpilki na Giewoncie”, „Komisarz Alex”, „Na dobre i na złe”, „Ojciec Mateusz”, „Diagnoza”, „Roist”, „Odwróceni 2”
Doświadczenie pedagogiczne zdobywał w latach 1989-1996, pracując jako asystent Moniki Rasiewicz w PWST w Krakowie. Od wielu lat współpracuje z PWSTiF w Łodzi i Wydziałem Radia i Telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.
Angażuje się w działalność charytatywną. Od 2008 roku prezes Fundacji Wawel z Rodziną, której celem jest upowszechnianie postaw i wzorców społecznych, by ludzie chętniej czynili dobro. W roku 2012 założył Fundację Gospodarstwo Teatralne, aby promować różne formy twórczości artystycznej i udział w nich dzieci, młodzieży oraz osób dorosłych. Jednym z projektów fundacji jest dedykowany dla rodzin spektakl „Dziecko dla odważnych”.
PIOTR SIEKLUCKI
Aktor, reżyser, dyrektor Teatru Nowego Proxima w Krakowie.
Absolwent PWST w Krakowie. W 2006 roku założył krakowski Teatr Nowy, gdzie zajął stanowisko dyrektora generalnego. Teatr Nowy na krakowskim Kazimierzu stał się ważnym punktem na kulturalnej mapie Krakowa. W 2008 powołał do życia Stowarzyszenie Teatr Nowy, gdzie pełni do dziś rolę Prezesa Zarządu. Jest stypendystą Miasta Krakowa oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jako reżyser współpracował przez długie lata z Teatrem im. Stefana Żeromskiego w Kielcach. We Wrocławskim Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego zaadaptował na scenę powieść “Pożegnanie jesieni” Stanisława Ignacego Witkiewicza (2011), którą również wyreżyserował. Współpracował również z rosyjskimi Teatrami, m.in. Teatrem Gonczarowa w Uljanowsku, gdzie reżyserował spektakl „Matka odchodzi” wg prozy Tadeusza Różewicza, oraz z Teatrem w Jakucku. W 2014 zrealizował spektakl w Teatrze Nowym w Łodzi „Akimudy” wg najnowszej powieści Wiktora Jerofiejewa. W 2017 roku pozyskał dla Teatru Nowego w Krakowie nową siedzibę przy ulicy Krakowskiej 41. Teatr przeniósł się z ul. Gazowej do 100 letniego gmachu. W 2017 pozyskał również tytularnego sponsora dla Teatru, Janusza Kadelę, którego firma deweloperska Proxima-Service stała się mecenasem tytularnym Teatru Nowego Proxima w Krakowie. Na inaugurację nowej siedziby wyreżyserował spektakl “Samobójca” , m.in z Urszulą Kiebzak, Tomaszem Schimscheinerem, Maciejem Ferlakiem, Martą Saciuk, Martyną Krzysztofik i Edwardem Linde-Lubaszenko. Jest reżyserem głośnego spektaklu „Lubiewo” Michała Witkowskiego oraz „Wiedźmin. Turbolechita” Ziemowita Szczerka.
DARIUSZ STARCZEWSKI
Aktor teatralny i filmowy, reżyser, pedagog; doktor sztuki w dziedzinie sztuk teatralnych.
Od 2001 roku związany z krakowskim Teatrem Bagatela. Występuje na wielu krakowskich scenach, od 1997 roku w Teatrze Scena STU. Współzałożyciel i członek powstałej w 1993 roku „Grupy Rafała Kmity”. Jako reżyser debiutował „Szklaną menażerią” w 2004 roku (Teatr Bagatela). Do swoich najważniejszych inscenizacji zalicza „Tramwaj zwany pożądaniem (Teatr Bagatela, 2009), „Postrzał” (2013) oraz „Trzy siostry” (2017) oba zrealizowane w „sztuce na wynos”, której jest założycielem. Na ekranach można go oglądać m.in. w serialach „Król”, „Belfer II”, filmie „Boże ciało” i in.
ARTUR WIĘCEK „BARON”
Reżyser i scenarzysta filmów fabularnych, dokumentalnych, programów telewizyjnych i spektakli teatralnych.
Zadebiutował filmem fabularnym „Anioł w Krakowie”, który był nagradzany i nominowany do najważniejszych nagród filmowych – film uhonorowano nagrodą za debiut reżyserski na Festiwalu Filmowym w Gdyni, nagrodą główną na festiwalu „Prowincjonalia” we Wrześni, a także Nagrodą Publiczności na koszalińskim festiwalu Młodzi i Film. W 2005 wyreżyserował film „Zakochany Anioł” – drugą część opowieści o Aniele Giordano. Równocześnie zrealizował także kilka filmów dokumentalnych – w 2004 r „Goralenvolk”, w 2006 r „Córki Islamu. Iran”, w 2008 „Tischner. Życie w opowieściach” i „Dowódca Edelman” , a w 2012 „Bartoszewski. Droga”. W 2013 r. premierę miał dystrybuowany w kinach film fabularny „Wszystkie Kobiety Mateusza” z Krzysztofem Globiszem w tytułowej roli.
Przez wiele lat współpracował z telewizją publiczną, dla której zrealizował wiele programów telewizyjnych, m.in. cykle: „Rozmowy na koniec wieku”, „Archiwum wydarzeń kulturalnych”, „Historia filozofii po góralsku”. W ostatnich latach pracuje także w teatrze. W 2016 roku wyreżyserował, m.in. „Inne rozkosze” wg Jerzego Pilcha. Spektakl, grany na deskach Teatru Stu w Krakowie, nominowany był do nagrody m-ka Teatr, jako Najlepszy spektakl sezonu. W roku 2018 przedstawienie „Wariacje Tischnerowskie” zostało zrealizowane na żywo i miało premierę w TVP. W 2020 r odbyła się premiera teatru telewizji „Igraszki z diabłem” Jana Drdy.
JUSTYNA ANTONIAK WYSOCKA
Magister Historii Sztuki, absolwentka Uniwersytetu Wrocławskiego, aktorka i wokalistka.
Posiada kwalifikacje zawodowe aktora dramatu na podstawie zdanego egzaminu eksternistycznego przed komisją egzaminacyjną ZASP.
Od 2004 roku związana z Teatrem Muzycznym Capitol we Wrocławiu. Od 2006 roku etatowa aktorka tegoż teatru. Wykonawczyni licznych ról. Współpracowała z wieloma reżyserami, m.in.: Wojciechem Kościelniakiem, Konradem Imielą, Cezarym Studniakiem, Tomaszem Manem, Pawłem Passinim, Agnieszką Olsten, Michałem Zadarą, Janem Klatą, Agatą Dudą-Gracz, Cezarym Tomaszewskim.
Uczestniczka licznych festiwali m.in.: Edinburgh Festival Fringe, Festiwalu „Warszawa Singera” 2012, Festiwalu „Gorzkie żale” 2016. Jako aktorka i wokalistka współpracowała również z NeTTheatre z Lublina a także z Wrocławskim Teatrem Współczesnym. Ma w swoim dorobku liczne koncerty finałowe i gale na Przeglądach Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Jako wokalistka współpracowała i koncertowała m.in.: z Leszkiem Możdżerem i L.U.C. Na swoim koncie ma także nagrania płytowe. W roku 2006 zdobyła nagrodę Clef d’or ( Grand Prix) Festiwalu Piosenki Frankofońskiej w Plovdiv w Bułgarii. Jest także Laureatką Grand Prix na Festiwalu Europejskich Projektów Teatralnych Les Eurotopiques w Tourcoing za prezentację czytania „Mojej Abby” w reż. Tomasza Mana w 2012. Odznaczona srebrną odznaką Towarzystwa Przyjaciół Wrocławia.
GRZEGORZ ZARICZNY
Urodzony 1983 r. Absolwent reżyserii na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego oraz kursu dokumentalnego i fabularnego w Szkole Wajdy.
Za krótkometrażowy film dyplomowy „Nasza Zima Zła” reżyser otrzymał w 2012 roku Nagrodę Specjalną Jury w konkursie „Młode Kino Polskie” na Festiwalu Polskich filmów Fabularnych w Gdyni. Za dokument „Gwizdek” otrzymał Nagrodę Główną na festiwalu filmowym w Sundance w 2013 roku. Jego debiut fabularny „Fale” miał premierę na 51. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach w 2016 roku. Krótkometrażowe filmy: „Marysina Polana”, „Nasza Zima Zła, „Gwizdek”, „Love, love”, „Ostatnia lekcja”, uczestniczyły w wielu festiwalach i przyniosły mu szereg prestiżowych nagród w Polsce i na świecie. Jego drugi pełnometrażowy film fabularny „Proste Rzeczy” startował w głównym konkursie podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Nowe Horyzonty.
Reżyser jest również laureatem Talentu Trójki w kategorii film (Nagroda Programu 3 Polskiego Radia) za „prostotę i głębię filmu dokumentalnego „Marysina polana”, za umiejętność wnikliwej i życzliwej obserwacji bohaterów oraz skromną i nastrojową opowieść dotykającą prawdy o człowieku”. Jest także laureatem Stypendium Twórczego Miasta Krakowa za rok 2012 r. W 2014 otrzymał Stypendium Twórcze Ministra Kultury.